ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ

Από την αρχή διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας παρατηρούμε μια ποιοτική αναβάθμιση του ρόλου της αστυνομίας και της οξυμένης καταστολής για την υλοποίηση των νεοφιλελευθέρων αντιλαϊκών πολιτικών της. Προφανώς οξυμένη καταστολή υπήρχε και επί της διακυβέρνησης Σύριζα ειδικά όταν αμφισβητούνταν βασικά μνημονιακά κεκτημένα (βλέπε κινητοποιήσεις για πλειστηριασμούς ή πορεία κατά την επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα είναι μερικά μόνο παραδείγματα περιπτώσεων όπου η αστυνομία επιτέλεσε τον ρόλο της και κατέστειλε όποια φωνή αντίστασης υπήρχε). Ωστόσο στις τωρινές συνθήκες μπορεί να γίνει η παραδοχή ότι η καταστολή έχει έναν αναβαθμισμένο ρόλο και αποτελεί κυρίαρχο πυλώνα της πολίτικης της κυβέρνησης ακόμα και στο ιδεολογικό κομμάτι. Αποκορύφωμα σε αυτό το πλαίσιο πολίτικης αποτελεί το τελευταίο νομοσχέδιο που επιχειρείται να περάσει η Ν.Δ. το όποιο στοχεύει στην απαγόρευση των διαδηλώσεων. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Επίθεση στο άσυλο και ΑΣΟΕΕ

Ένα από τα  πρώτα μετρά που πηρέ ως κυβέρνηση η Ν.Δ. ήταν η νομοθετική κατάργηση του ασύλου. Τις πρακτικές συνέπειες του συγκεκριμένου μέτρου τις βιώσαμε καθ όλη την διάρκεια της χρονιάς στην σχολή μας  με συνεχείς επεμβάσεις των ΜΑΤ που συχνά κατέληγαν στο να πνίγεται η σχολή στα χημικά. Πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν  το άνοιγμα πολιτικών στεκιών, η ομηρία 200 φοιτητών(οι όποιοι απαιτούσαν να διεξαχθεί η γενική συνέλευση του συλλόγου εν όψει  Πολυτεχνείου εναντία στο αυταρχικό lock out  που είχε επιβάλλει η πρυτανεία της σχολής) στο προαύλιο της σχολής τον Νοέμβριο  αλλά και η απειλή των φοιτητών με όπλο από αστυνομικό τον Φεβρουάριο. Μια κατάσταση που βλέπουμε να γενικεύεται με παραβιάσεις του ασύλου κατά την περίοδο της καραντίνας στο Πολυτεχνείο, το άτυπο lock out που έχει επιβληθεί στον χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου και τα face control που επιχειρούνται σε φοιτητές του Πολυτεχνείου το τελευταίο διάστημα. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση επιχειρεί να απονομιμοποιήσει το  άσυλο στις συνειδήσεις των φοιτητών με στόχο και να αποστειρώσει το πανεπιστήμιο από οποιαδήποτε πολιτική δράση και έκφραση για να μην υπάρχουν αντιδράσεις στα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια τα όποια περνάει και πλήττουν τα συμφέροντα μας αλλά και συνολικά να πειθαρχήσει το φοιτητικό στρώμα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της.

Εξάρχεια, πλατειές και δημόσιος χώρος

Τα Εξάρχεια αποτελούσαν ανέκαθεν μια περιοχή συμπύκνωσης αντιθέσεων και ένα χώρος όπου ήταν πεδίο διαφορετικής έκφρασης της νεολαίας σε επίπεδο πολιτισμικής αναζήτησης και τρόπου διασκέδασης ενώ αποτελούσαν και πεδίο κινηματικής έκφρασης και πολίτικης αναζήτησης. Τα τελευταία χρόνια επιχειρείται από μεριάς κράτους η διάλυση τους ώστε να συμπλεύσουν με την αστική αναδιάρθρωση που διεξάγεται στο κέντρο της Αθηνάς και την καταστολή οποιασδήποτε φωνής δεν αποδέχεται το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο αφήγημα. Για να επιτευχτεί αυτό αφήνονται ανενόχλητες μαφίες να λυμαίνονται την περιοχή ενώ έχει περικυκλωθεί από δυνάμεις καταστολής (μόνιμες κλούβες ΜΑΤ). Ενώ από την αρχή της χρονιάς με την επαναφορά της δολοφονικής ομάδας ΔΕΛΤΑ της αστυνομίας σε συνδυασμό με την δράση των ΜΑΤ έχουν καταγράφει μια σειρά  αναίτιων ξυλοδαρμών και συλλήψεων από την αστυνομία κυρίως πριν ή μετά από την διεξαγωγή πορειών. Πιο πρόσφατο περιστατικό αναίτιας και επικίνδυνης αστυνομικής βίας ήταν το σπάσιμο μαγαζιών στην οδό Κωλλέτη από αστυνομικούς της ομάδας ΔΕΛΤΑ το βράδυ της Παρασκευής 4/7. Φαινόμενα που του τελευταίους μήνες δεν περιορίστηκαν μόνο στην περιοχή των Εξαρχείων αλλά επεκταθήκαν και με επιθέσεις της αστυνομίας σε χώρους όπου συναθροίζεται η νεολαία όπως η  άνω πλατεία της Αγίας Παρασκευής και η πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη. Κινήσεις που έγιναν αφενός για να συγκαλυφθούν και πάλι οι κρατικές ευθύνες σε ένα ενδεχόμενο εκ νέου έξαρσης της πανδημίας του κορονοιου και αφετέρου για να ικανοποιηθούν συμφέροντα μικροεπιχειρηματίων  που αποσκοπούσαν οι πλατειές να γεμίσουν με καρεκλοτράπεζα για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Συνολικά παρατηρείται μια αναδόμηση του δημόσιου χώρου στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού άρα να είναι λιγότερο δημόσιος και οι πολίτες να υπάρχουν σε αυτόν με κυρίαρχη την ταυτότητα του καταναλωτή.

Προσφυγικό και καταστολή

Η διαχείριση του προσφυγικού από τις τελευταίες κυβερνήσεις στα πλαίσια της εγκληματικής πολίτικης της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ο εγκλεισμός των προσφύγων σε κλειστά κέντρα κράτησης εκτός αστικού ιστού με άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Ο ευρωπαϊκός  κόσμος υποδέχεται τα θύματα των πολέμων (οι όποιοι διεξάγονται λόγω ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων των εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων) στέλνοντας τους στα κολαστήρια της Μόριας, της Αμυγδαλέζας κ.α. Από την αρχή της χρονιάς έχουμε δει μια προσπάθεια να καταστέλλεται και οποιαδήποτε απόπειρα έμπρακτης αλληλεγγύης μπορεί να έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια στην ελληνική κοινωνία. Χαρακτηριστικό είναι η εκκένωση  μια σειράς καταλήψεων στέγασης προσφύγων και η μεταφορά όσων έμεναν εκεί στα κέντρα κράτησης. Σε συνεχεία όλων αυτών τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε να εκτυλίσσεται και μια ακολουθία γεγονότων στην πλατεία Βικτωρίας. Συγκεκριμένα, προσφυγές οι όποιοι δικαιούνται να ενταχθούν σε προγράμματα στέγασης επιλέγουν να φύγουν από τα κέντρα κράτησης και να μείνουν στην πλατεία Βικτωρίας σε μια προσπάθεια διεκδίκησης όσων δικαιούνται και δεν υλοποιούνται λόγω του εμπαιγμού τους από την κυβέρνηση με γραφειοκρατικές προφάσεις. Η αστυνομία έλαβε ξανά δράση και μετέφερε βιαίως τους συγκεκριμένους ανθρώπους παρά τη θέληση του εκ νέου στα camps. Έτσι, είδαμε και όσα συνέβησαν το βράδυ του Σαββάτου 5/7 όπου  οι δυνάμεις καταστολής δεν δίστασαν ακόμα και να βασανίσουν παιδιά και εγκύους. Είναι χρέος όλων μας να σταθούμε διπλά στον αγώνα των προσφύγων για μια αξιοπρεπή ζωή με στέγη και εργασία, ώστε να γίνουν κομμάτι της κοινωνίας μας και να οικοδομήσουμε πρακτικές αλληλεγγύης εναντία στον ρατσισμό και την ξενοφοβία κρατική ή μη.

Νομοσχέδιο για διαδηλώσεις

Έτσι φτάνουμε τις τελευταίες μέρες να έχει κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή ένα νομοσχέδιο το όποιο περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο διεξαγωγής των κινητοποιήσεων σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να τις απονομιμοποιήσει τόσο θεσμικά όσο και στην συνείδηση της κοινωνίας. Συγκεκριμένα το νομοσχέδιο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, την υποχρεωτική λήψη άδειας από την αστυνομία για κάθε διαδήλωση και συγκέντρωση ,τον ορισμό ως ιδιώνυμου ποινικού αδικήματος την αυθόρμητη διαδήλωση και τον ορισμό «Πρόσωπο- οργανωτής» συνάθροισης αστικά υπεύθυνο για κάθε φθορά ή καταστροφή. Καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο εμπνευσμένο από τις εποχές της χούντας και τα διατάγματα  για τις διαδηλώσεις εκείνης της εποχής , το όποιο είναι αντισυνταγματικό καθώς το σύνταγμα δεν ορίζει τέτοιες προϋποθέσεις για να ασκήσει κάποιος το δημοκρατικό του δικαίωμα να διαδηλώσει και να διαμαρτυρηθεί. Ουσιαστικά, μιλάμε για μια προσπάθεια ποινικοποίησης της διαδήλωσης και εκχώρηση της εξουσίας στην αστυνομία να καταστέλλει και να διαλύει μια κινητοποίηση όποτε αυτή το κρίνει απαραίτητο. Για να το μπλοκάρουμε ΟΛΟΙ/ΕΣ ΠΕΜΠΤΗ 9/7 ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ.

Νέα Δημοκρατία- καταστολή και η απαραίτητη απάντηση

Συνολικά βλέπουμε ότι η κυβέρνηση μέσω της όξυνσης της καταστολής προσπαθεί να πετύχει την περαιτέρω συντηρικοποιήση και την παγίωση ενός, πολωμένου υπέρ της δεξιάς, ιδεολογικού συσχετισμού στην ελληνική κοινωνία. Στόχος να δημιουργήσει το πεδίο όπου η προσπάθεια μετακύλησης του κόστους της κρίσης, η όποια θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, από τις δυνάμεις του κεφαλαίου στις πλάτες του λαού θα συναντήσει όσων το δυνατόν λιγότερες αντιστάσεις. Ήδη υπάρχουν οι εκτιμήσεις ότι το τεράστιο έλλειμμα το όποιο έχει δημιουργηθεί θα μεταφραστεί σε περικοπές μισθών και  συντάξεων ενώ και στο κομμάτι της παιδείας βλέπουμε οι αναδιαρθρώσεις που πλήττουν το μέλλον και την καθημερινότητα των φοιτητών συνεχίζονται.  Μόνο μέσα από τους συλλογικούς αγώνες μπορούμε να υπερβούμε την εξατομίκευση και να διεκδικήσουμε όσα θέλουν να μας πάρουν. Μέσα από τα συλλογικά όργανα και δομές είτε είναι φοιτητικοί σύλλογοι είτε σωμάτια ο λαός θα αντισταθεί και πάλι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την τρομοκρατία που θέλουν να μας επιβάλλουν και θα δείξουμε ότι ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΤΟΥ ΟΔΕ 15/10/2020

Την Τετάρτη 15/01/2020 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στη Γενική Συνέλευση Τμήματος του ΟΔΕ  με στόχο την επανακατοχύρωση της πτυχιακής εξεταστικής. Ο φοιτητικός μας σύλλογος έχει πάρει απόφαση από γενική συνέλευση στις  23/10 για την πραγματοποίηση της πτυχιακής εξεταστικής. Καταρχάς πτυχιακή εξεταστική ορίζουμε την δυνατότητα των φοιτητών που βρίσκονται στο εαρινό εξάμηνο του 4^ου έτους (δηλ. 8^ο εξάμηνο) και μετά , να δίνουν όσα μαθήματα χρωστούν (χώρις όριο δήλωσης μαθημάτων) σε μία εξεταστική ανα εξάμηνο μετά την πέριοδο της κανονικής εξέτασης και όχι παράλληλα. Η πτυχιακή εξεταστική αποτελεί αναγκαιότητα, μιας και η μη πραγματοποίηση της μπορεί να μας κρατήσει ακόμα και ένα χρόνο από την απόκτηση του πτυχίου μας. Σε μία συνθήκη που οι ρυθμοί σπουδών μας συνεχώς δυσχεραίνονται και το πτυχίο μας δεν μας εξασφαλίζει μια θέση στην αγορά εργασίας η συλλογική μας δράση για την διεξαγωγή της πτυχιακής εξεταστικής γίνεται πιο αναγκαία από ποτέ.

Σε αυτά τα πλαίσια κινήθηκε και η παρεμβασή μας καθώς η Γ.Σ.Τ. είναι το αρμόδιο όργανο, το οποίο αποφασίζει για τη διεξαγωγή ή μη της πτυχιακής. Η απάντηση που πήραμε για ακόμα μία φορά από τους καθηγητές ήταν αρνητική. Πρόφαση για αυτή τους την απάντηση αποτελούν η χαμηλή χρηματοδότηση του πανεπιστημίου και οτι θα επιβαρυνόταν το προγράμμα τους. Σε αυτό το σημείο μας προκάλει εντυπώση το πως η σχολή επιλέγει να ξοδεύει την υπάρχουσα ελλείπη χρηματοδότηση του πανεπιστημίου για να βαφέται το κτηρίο ή για να φτιαχνόνται νέα γραφεία καθηγήτων και όχι για την πραγματοποιήση της πτυχιακής εξεταστικής. Μετά από πολυώρη συζήτηση οι καθηγήτες του τμημάτος της ΟΔΕ επέλεξαν, σε συνέχεια της στασής που εχεί κρατήσει η πρυτανεία της σχολής ολο αυτον το διαστήμα, να αγνοήσουν την αποφάση του φοιτητικού συλλόγου ιεραρχώντας να μην πιεστεί το προγραμμά τους!! Ταυτόχρονα δεν αναγνώριζαν καν το δικαιώμα μας  να παρευρισκόμαστε στην συνεδρίαση του, έφτασαν στο σημείο να μας εκβιάσουν λέγοντάς  μας  πως αν δεν αποχωρήσουμε  δεν  θα εγκριθεί καμιά μεταγραφή φοιτητή, δείχνοντας  με τον ποιο ξεκαθάρο τροπό το πως δεν λειτούργουν προς το συμφέρον των φοιτητών. Υπό την πίεση αυτού του εκβιασμού από πλευράς καθηγητών αποχωρήσαμε από την Γ.Σ.Τ. αφού πρώτα ζητήσαμε την δημόσια τοποθέτηση του οργάνου και λάβαμε την δέσμευση από τους εκπροσώπους της ΠΑΣΠ ότι θα μας δοθούν τα πρακτικά της διαδικασίας.

Πολλά ερωτηματίκα προκάλει η στάση των εκπρόσωπων  της ΠΑΣΠ(η παρουσία των οποίων είναι νομιμοποιημένη και γίνεται φανερό ότι η σχολή αναγνωρίζει το αποτέλεσμα μιας εκλογικής διαδικασίας που πραγματοποιήθηκε με μια μόνο δύναμη αλλά αγνοεί τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων) οι οποίοι επέλεξαν να μην τοποθετηθούν σε σχέση με το ζήτημα της πτυχιακής.  Για ακόμη μια φορά η πρώτη δύναμη του συλλόγου προσπαθεί να κρύψει την ανικανότητα της να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των φοιτητών και να πετύχει οποιαδήποτε νίκη. Αποκρύπτει συστηματικά το μέρος και τις ώρες διεξαγωγής των Γ.Σ.Τ., ενώ ο σύλλογος μας έχει πάρει απόφαση από Γ.Σ. για την δημοσιοποίηση της, αλλά και το περιεχόμενο των συζητήσεων των τμημάτων. Κινείται σε μια συνδιαχειριστική λογική των ζητημάτων με τους καθηγητές κόντρα στα συμφέροντα όλων μας, ενώ συνεχίζει να προσπαθεί να απωθήσει τους φοιτητές από τις συλλογικές τους διαδικασίες και συλλογικές μορφές αγώνα με μόνο στόχο να διατηρεί το μαγαζάκι της.

Ανάλογες κινητοποιήσεις θα υπάρξουν και στα υπόλοιπα τμήματα της σχολής κατά την περίοδο της εξεταστικής , είναι πολύ σημαντική η ακόμη μεγαλύτερη παρουσία όλων μας για να διασφαλίσει την πραγματοποίηση των συλλογικών μας αποφάσεων και της πτυχιακής εξεταστικής.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

Τα τελευταία δυο χρόνια έχει ενταθεί η κουβέντα γύρω από το ζήτημα του ασύλου. Το θέμα είχε κεντρικό χαρακτήρα στην προεκλογική πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ, η οποία είχε ως αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να φέρει το αντιδραστικό πόρισμα Παρασκευόπουλου ( το οποίο εξίσωνε πολιτικοσυνδικαλιστικές ελευθερίες και πρακτικές με εγκληματικές ενέργειες) και ολοκληρώθηκε με την κυβέρνηση της ΝΔ να καταργεί το άσυλο μέσα στο καλοκαίρι ενώ οι σχολές ήταν κλειστές.

Κυρίαρχο επιχείρημα υπέρ της κατάργησης του ασύλου ήταν η προβολή μιας εικόνας ασύλου ανομίας. Κατ’ αρχάς παρατηρούμε συχνά πιάτσες ναρκεμπορίου να τοποθετούνται δίπλα από τις σχολές με στόχο να δημιουργήσουν μια εικόνα χάους για τα δημόσια πανεπιστήμια και ένα κλίμα τρομοκρατίας το οποίο να οδηγήσει στην απονομιμοποίηση του ασύλου στα μάτια των φοιτητών. Βεβαίως ο νόμος προέβλεπε την παρέμβαση της αστυνομίας στην περίπτωση τέλεσης κακουργηματικών ενεργειών το οποίο αποδομεί το επιχείρημα της ΝΔ. Ωστόσο  βλέπουμε ότι οι αστυνομικές δυνάμεις επανειλημμένα ενεργούν είτε ενάντια στους τοξικοεξαρτημένους με χυδαίο και βίαιο τρόπο είτε ενάντια στους φοιτητές που διαμαρτύρονται μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες. Συμπεραίνουμε,  λοιπόν, ότι ο πραγματικός σκοπός της κατάργησης του ασύλου είναι η επίθεση στους φοιτητικούς συλλόγους, τις διαδικασίες τους και συνολικά στην πολιτική δράση μέσα στα πανεπιστήμια.

Συγκεκριμένα στην ΑΣΟΕΕ, από την στιγμή της κατάργησης του ασύλου και μετά έχουμε δει δυο επιχειρήσεις αστυνομίας εναντίον των μικροπωλητών τόσο στις 6/9 όσο και στις 7/9 καθώς και επανειλημμένες επιχειρήσεις “σκούπας” στους τοξικοεξαρτημένους.  Και στις δυο περιπτώσεις δεν υπήρχε κατεύθυνση ούτε για την πάταξη του ναρκεμπορίου ούτε του παρεμπορίου αλλά γινόταν επίθεση στους εκμεταλλευόμενους της όλης κατάστασης. Το φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης πρέπει να το εξετάζουμε ως ένα ευρύτερο κοινωνικό θέμα και ως ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο με κοινωνικές προεκτάσεις. Χαρακτηριστική είναι η αδιαφορία  για την ύπαρξη κρατικών δομών περίθαλψης- απεξάρτησης – επανένταξης με αποτέλεσμα πολύ από αυτούς να βρίσκουν τροφή και στέγη σε σχολές όπως είναι η ΑΣΟΕΕ. Όσον αφορά το ζήτημα του παρεμπορίου , παρατηρούμε ότι οι μικροπωλητές αναγκάζονται να κάνουν αυτή τη δουλειά για να ζήσουν και τους εκμεταλλεύονται τα διάφορα κυκλώματα διακίνησης αυτών των προϊόντων. Συνολικά πρέπει να στεκόμαστε αλληλέγγυοι τόσο απέναντι στους τοξικοεξαρτημένους  όσο και και στους μικροπωλητές ενάντια στο δόγμα του κοινωνικού κανιβαλισμού , που ορίζει τον αδύναμο ως αντίπαλο.

Το πανεπιστήμιο, αν και ξεχωριστός κοινωνικός χώρος , δεν είναι αποκομμένος από την υπόλοιπη κοινωνία αλλά σε συνεχή αλληλεπίδραση με αυτή. Συνεπώς η πολιτικοποίηση και η ενασχόληση των φοιτητών δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε εκπαιδευτικά ζητήματα αλλά ο πολιτικός λόγος που εκφέρεται μέσα στα πανεπιστήμια αφορά και πτυχές του κεντρικού πολιτικού σκηνικού και κοινωνικών ζητημάτων. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται μέσω της κατάργησης του Ασύλου να ποινικοποιήσει τον φοιτητικό συνδικαλισμό με στόχο να συναντήσει όσο το δυνατόν λιγότερες αντιστάσεις στα μέτρα που έχει εξαγγείλει για τη παιδεία ( βλέπε θέσπιση ορίου φοίτησης ν+2 ) που θα έρθουν να πλήξουν περαιτέρω τα συμφέροντά μας και να δυσχεράνουν τις όρους φοίτησής μας . Είναι λοιπόν πιο σημαντικό από ποτέ να υπερασπιστούμε το άσυλο και τις συλλογικές διαδικασίες ώστε οι σχολές να γίνουν ζωντανοί κοινωνικοί χώροι όπου οι φοιτητές/τριες θα σπουδάζουν , θα διαμορφώνουν πολιτική άποψη , θα συζητούν και θα αποφασίζουν.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ – ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ.

Εκλογές στην ΑΣΟΕΕ:ΠΟΣΙΜΠΟΛ

Για ακόμη μια χρονιά, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της σχολής , καλούμαστε λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές να αναρωτηθούμε για το χώρο, τους όρους και το αν εν τέλει αυτές θα διεξαχθούν. Αυτά τα ζητήματα στο σύλλογό μας ποτέ δεν συζητούνταν-αποφασίζονταν σε ένα κανονικό πλαίσιο δημοκρατίας. Η συζήτηση για τους όρους διεξαγωγής της εκλογικής διαδικασίας μετρά παραπάνω χρόνια απ’ ότι η συζήτηση για τον χώρο διεξαγωγής καθώς οι καθεστωτικές δυνάμεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ αρνούνταν μέχρι και την ύπαρξη παραβάν και λευκών ψηφοδελτίων, ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις με κάλπες να κάνουν τον γύρο της Αθήνας σε βανάκια με Πασπιτες και Δαπιτες πριν την καταμέτρηση! Από την άλλη, η συζήτηση για τον χώρο ξεκινάει από όταν επί δύο συναπτές χρονιές έσπασε η διαδικασία των εκλογών. Στην συνθήκη αυτή, οι δύο μεγαλύτερες δυνάμεις του συλλόγου απέδειξαν την πλήρη αδιαφορία τους να περιφρουρήσουν την διαδικασία ενώ ταυτόχρονα λόγω του τρόπου με τον οποίο κάνουν πολιτική εντός του συλλόγου (πελατειακές σχέσεις, μη συμμετοχή σε συλλογικές διαδικασίες κ.ο.κ), η εκλογική διαδικασία σταμάτησε να σημαίνει όσα θα έπρεπε στους ίδιους τους φοιτητές του συλλόγου με αποτέλεσμα να μην νιώθουν την αναγκαιότητα να διασφαλίσουν την διαδικασία.

Για τους παραπάνω λόγους, επί δύο συνεχόμενα έτη (εκλογές 2016-εκλογές 2017) διεξήχθησαν εκτός του χώρου της ΑΣΟΕΕ, με αποκορύφωμα της περσινής χρονιάς όπου οι καθεστωτικές δυνάμεις ΠΑΣΠ-ΔΑΠ όχι απλά έδειξαν την πλήρη απροθυμία τους για διεξαγωγή της εκλογικής διαδικασίας σε χώρο της ΑΣΟΕΕ αλλά και πουθενά αλλού. Εμείς παρόλα αυτά στις εκλογές (16′-17′) συμμετείχαμε αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα να συγκροτηθούν τα όργανα του συλλόγου ,σε μια προσπάθεια ενεργοποίησης του πολιτικού διαλόγου, και να αποτυπωθεί ένα ρεύμα αμφισβήτησης των πολιτικών ΠΑΣΠ–ΔΑΠ που απομακρύνουν τους φοιτητές από τις συλλογικές διαδικασίες, κόντρα στις επιταγές  της Κυβέρνησης και της ΕΕ για την Παιδεία. Ωστόσο η απόφαση αριστερών δυνάμεων   να μην συμμετέχουν στις εκλογές του 2017 οδήγησε στην αυτοδυναμία της ΠΑΣΠ κάτι που σε συνδυασμό με την απόφαση της ΚΝΕ την ιδία χρονιά να παραιτηθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο παραδίδοντας την σφραγίδα του συλλόγου έδωσαν την ευκαιρία στην ΠΑΣΠ να αποσυγκροτήσει περαιτέρω τον σύλλογο αλλάζοντας παράνομα την σύσταση του Δ.Σ.(που πλέον αντί για τις υπογραφές των πολιτικών δυνάμεων αποτελείται από τις υπογραφές 2 ΠΑΣΠΙΤΩΝ!) και αποφασίζοντας να μην πραγματοποιηθούν οι περσινές εκλογές καταλύοντας κάθε έννοια δημοκρατίας στο φοιτητικό σύλλογο.

ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Για εμάς ο φοιτητικός σύλλογος συγκροτείται για να επιστεγάσει όλες τις  διαδικασίες του συλλόγου προκειμένου  οι φοιτητές από τα κάτω να παίρνουν αποφάσεις , να συζητούν πολιτικά και να διεκδικούν μέσα στις σχολές τους. Εντός του πλαισίου αυτού τοποθετούνται και διατάσσονται οι πολιτικές δυνάμεις διαμορφώνοντας διακριτά, συχνά αντιπαραθετικά, πολιτικά σχέδια για τους συλλόγους και το φοιτητικό κίνημα. Οι φοιτητικές εκλογές έρχονται να αποτυπώσουν τα ρεύματα που συγκροτούνται μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους και  μέσα από τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται να οριστεί το Διοικητικό Συμβούλιο, ένα από τα πεδία πολιτικής, που προκύπτει η σύστασή του μετά από κάθε εκλογική διαδικασία, καθώς και η απαρτία της Γενικής Συνέλευσης, της ανώτατης δηλαδή διαδικασίας του Φοιτητικού Συλλόγου που καλούνται οι φοιτητές να πάρουν αποφάσεις και να διεκδικήσουν.

ΦΕΤΟΣ ΤΙ ΕΓΙΝΕ?

Τη φετινή χρονιά, έχοντας και την εμπειρία από τη μη διεξαγωγή των περσινών φοιτητικών εκλογών, προσπαθήσαμε να ανοίξουμε έγκαιρα  το ζήτημα των εκλογών μαζί  και με άλλες αριστερές δυνάμεις του συλλόγου, μέσω γενικών συνελεύσεων για να αποφασίσει ο σύλλογος, προτείνοντας το νέο κτήριο της ΑΣΟΕΕ στην οδό Τροίας, θεωρώντας ότι είναι ο χώρος που μπορεί να διασφαλίσει ότι η διαδικασία θα είναι δημοκρατική, ενιαία ,μαζική και σε χώρο ασύλου(ώστε να διασφαλίζεται η ανεξαρτησία της διαδικασίας από τις δυνάμεις καταστολής
). Παρόλα αυτά οι γενικές συνελεύσεις δεν κατάφεραν να έχουν την απαιτούμενη απαρτία, δεδομένου ότι ο φοιτητικός σύλλογος έχει αποσυγκροτηθεί τα τελευταία χρόνια και οι φοιτητές και οι φοιτήτριες έχουν απομακρυνθεί από τις συλλογικές διαδικασίες.  Παρόλα αυτά η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ μην έχοντας την πολιτική βούληση να διεξαχθεί η εκλογική διαδικασία σε χώρο της σχολής, απέρριψαν την πρόταση της Τροίας. Συγκεκριμένα οι δυνάμεις των ΠΑΣΠ-ΔΑΠ πρόταξαν το επιχείρημα ότι για να διεξαχθούν οι εκλογές στο χώρο της Τροίας πρέπει πρώτα να πάρουμε την έγκριση του πρύτανη. Μια άποψη η οποία θέτει υπό διακύβευση την ανεξαρτησία των αποφάσεων του φοιτητικού συλλόγου από τα όργανα διοίκησης του πανεπιστήμιου. Ταυτόχρονα η πλήρης αδιαλλαξία όλων των υπόλοιπων αριστερών δυνάμεων να συζητήσουν την διεξαγωγή της διαδικασίας σε άλλο χώρο σε συνδυασμό με την πλήρη αδιαφορία της ΔΑΠ για την διεξαγωγή εκλογών οδηγούν στη μη πραγματοποίηση της διαδικασίας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με ό,τι αποτελέσματα αυτό μπορεί να έχει για τον σύλλογο μας.

Για εμάς, τη στιγμή που συμφέροντα των φοιτητών και των φοιτητριών πλήττονται από τις πολιτικές της κυβέρνησης, της συγκλήτου και των οργάνων των τμημάτων, η αναγκαιότητα ύπαρξης ζωντανών φοιτητικών συλλόγων με μαζικές διαδικασίες τίθεται σε προτεραιότητα. Είναι αναγκαίο η αριστερά να δίνει μάχες ακόμα και σε δυσμενείς συσχετισμούς, ακόμα και όταν δεν διαλέγει εκείνη τον χώρο που θα διεξαχθούν οι εκλογές, γιατί για να υπερασπιστούμε το άσυλο, για να σπάσουμε τις αλυσίδες, για να ξανακερδίσουμε την πτυχιακή εξεταστική χρειαζόμαστε σύλλογο, ένα σύλλογο που καμία πολιτική δύναμη και καμία πρυτανεία δεν θα μπορεί να αμφισβητήσει.Η μάχη αυτή δεν έχει τελειώσει, θα συνεχίσουμε να πιέζουμε και καλούμε τις υπόλοιπες δυνάμεις να «βάλουν πλάτη» ώστε να διεξαχθούν οι φοιτητικές εκλογές, ενιαία, μαζικά, δημοκρατικά.

Θέλουμε να αποτυπωθεί σε μια τέτοια διαδικασία ένα ρεύμα φοιτητών οι οποίοι δε σκύβουν το κεφάλι στη δυσμενή καθημερινότητα που τους επιβάλλουν, ενάντια στην εντατικοποίηση, τη διαρκή υποτίμηση των πτυχίων μας. Να δοθεί η δυνατότητα έκφρασης στους φοιτητές και τις φοιτήτριες  οι οποίοι πάλεψαν για να δοθεί ένα μήνυμα αλληλεγγύης στους τοξικοεξαρτημενους και στέκονται εναντία σε κάθε προσπάθεια απονομιμοποιησης του ασύλου. Όλες εκείνες οι φωνές που συνεχίζουν να μιλούν για το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, να συντονιστούν και να γίνουν θύελλα ανυπακοής!

ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΥΧΙΑΚΗ

Όπως τα τελευταία χρόνια έτσι και φέτος οι φοιτητές του ΟΠΑ έρχονται αντιμέτωποι με ένα ζήτημα το οποίο πολλάκις τους έχει απασχολήσει και περισσότερο τους φοιτητές μεγαλυτέρων ετών! Το ζήτημα αυτό ονομάζεται πτυχιακή εξεταστική. Ένα ζήτημα μέγιστης σημασίας σε σχέση με τα λεγόμενα των πρυτάνεων και των μελών ΔΕΠ των εκάστοτε τμημάτων. Ας το πιάσουμε από την αρχή. Πτυχιακή εξεταστική ορίζουμε την δυνατότητα των φοιτητών που βρίσκονται στο εαρινό εξάμηνο του 4ου έτους (δηλ. 8ο εξάμηνο) και μετά, να δίνουν όσα μαθήματα χρωστούν (χωρίς όριο δήλωσης μαθημάτων) σε μια εξεταστική ανά εξάμηνο μετά την περίοδο της κανονικής εξεταστικής και όχι! παράλληλα. Η πτυχιακή εξεταστική αποτελεί αναγκαιότητα, μιας και η μη πραγματοποίησή της μπορεί να κρατήσει τους φοιτητές ακόμα και ένα χρόνο από την απόκτηση του πτυχίου τους.

Εδώ και χρόνια όμως, παρατηρούμε μια αστάθεια με το θέμα της πτυχιακής εξεταστικής. Κάθε εξεταστική υπάρχουν δύο κύκλοι αναμονής για τον φοιτητή. Πρώτος: περιμένουμε να βγει η ανακοίνωση από το υπουργείο που να αναγκάζει τις πρυτανείες να βγάλουν ανακοίνωση και πρόγραμμα εμβόλιμης εξεταστικής. Και δεύτερος : η αναμονή (κατά την διάρκεια της εξεταστικής συνήθως) να βγάλει η πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ ανακοίνωση και πρόγραμμα.

Από την εξεταστική του προπέρσινου εαρινού εξαμήνου οι 2 αυτοί κύκλοι άρχισαν να μπερδεύονται. Το Υπ. Παιδείας όντας σε μια κατεύθυνση για αυτονόμηση των ιδρυμάτων -οικονομικά και διοικητικά όπως ορίζει ο νέος νόμος- διακηρύσσει ότι η πτυχιακή εξεταστική γίνεται ζήτημα του κάθε τμήματος και του εσωτερικού του κανονισμού.  Ήδη σε ιδρύματα όπως το ΠΑΝΤΕΙΟ και το ΠΑΠΕΙ βλέπουμε την πτυχιακή να μην εφαρμόζεται σε όλα τα τμήματα ενιαία, αλλά σε συγκεκριμένα ανάλογα με τη διοίκησή τους. Στη σχολή μας πιο συγκεκριμένα, στο τμήμα της πληροφορικής, τον Νοέμβριο του 2017 έγινε μια εξεταστική στην οποία θα μπορούσες να συμμετέχεις με ειδικά κριτήρια (έτος>6ο, ελάχιστο όριο μαθημάτων περίπου 2,3) αποκλείοντας έτσι το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών που δικαιούνται πτυχιακή από αυτή τη διαδικασία. Αυτή η γραμμή εκ μέρους κυρίως της σχολής συνεχίζει να υλοποιείται ακόμα και τώρα!

Σε αυτό το σημείο έχει σημασία να δούμε πως η κατάργηση της πτυχιακής εξεταστικής αποτελεί πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (κομμάτι του ν. Διαμαντοπούλου το 2011) και έρχεται να εντατικοποιήσει περαιτέρω τους ρυθμούς σπουδών μας και να δυσκολέψει κι άλλο την καθημερινότητά μας. Η διπλή εξεταστική, πρέπει να αποτελεί δικαίωμα του καθένα από μας που πασχίζει να μαζέψει μαθήματα, τη στιγμή που πλήττεται τόσο από τη δύσκολη καθημερινότητά του με υποχρεωτικές εργασίες και προόδους, όσο και από το κόστος της φοίτησής του (όλο και περισσότερο το κόστος της σίτισης και της στέγασης φαίνεται να βαραίνει εμάς παρά το πανεπιστήμιο). Η πραγματικότητα οδηγεί πολλούς συναδέλφους μας που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά, να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, να ξενοικιάζουν στα σπίτια τους και να έρχονται στην Αθήνα μόνο στις εξεταστικές κλπ. Το να μη γίνονται δηλαδή οι πτυχιακές εξεταστικές καταλαβαίνουμε, ότι αποτελεί άλλο ένα εμπόδιο στην ήδη δύσκολη καθημερινότητά μας, στη συγκυρία όπου η εύρεση εργασίας όλο και δυσκολεύει -με ή χωρίς πτυχίο- που αν δεν είμαστε στο 67% της ανεργίας, μας θέλει να δουλεύουμε επισφαλώς και με 400 ευρώ.

Μέσα σε όλα αυτά έχει σημασία να τονίσουμε την προσπάθεια που έγινε στο τμήμα της Πληροφορικής (και όχι μόνο) για την διεξαγωγή τμηματικής Συνέλευσης φοιτητών. Οι Συνελεύσεις αυτές είχαν ως σκοπό την συσπείρωση των φοιτητών απέναντι στο ζήτημα της πτυχιακής εξεταστικής και την παρέμβαση τους σε γραφεία καθηγητών και σε Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων (καθηγητών), κόντρα στην λογική κατάργησης της πτυχιακής εξεταστικής που είναι τελείως αντίθετη με τις αποφάσεις των φοιτητών. ΚΑΤΗΡΓΗΣΑΝ την πτυχιακή εξεταστική χωρίς καν να ξέρουν αν έχει μαζική συμμετοχή ή όχι. Δήλωσαν ότι δεν είναι και τόσο τραγικές οι οικονομικές συνθήκες που πιέζουν τους φοιτητές να πάρουν γρήγορα το πτυχίο τους και δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι την επόμενη εξεταστική (που να σημειώσουμε ότι μπορεί να είναι και ένα χρόνο μετά…).

Εκτός του ζητήματος της πτυχιακής εξεταστικής, συνέχεια γινόμαστε μάρτυρες της καθηγητικής αυθαιρεσίας. Ειδικότερα το τμήμα της Πληροφορικής, πρωτοπόρο στα προβλήματα, έρχεται αντιμέτωπο μεταξύ άλλων και με την παραξενιά καθηγητών όσον αφορά τη διόρθωση. Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα των καθηγητών Π. Βασσάλου και Κωσταντόπουλου που περνούν ελάχιστους φοιτητές σε εξεταστικές. Παράλληλα, στο πρόγραμμα της ΠΑΔ (παιδαγωγική επάρκεια) μπήκαν από το πουθενά παρουσίες σε ΟΛΑ τα μαθήματα (μέχρι πρότινος ήταν μόνο σε ένα εργαστήριο) χωρίς καν να ενημερωθούν οι φοιτητές. Ο καθηγητής του τμήματός Πληροφορικής Ανδρούτσος στο μάθημα του στην ΠΑΔ που έχει απαλλακτική εργασία δήλωσε ότι όποιος δεν έρχεται θα του κόβει 0.5 από τον βαθμό στο τέλος. Αξίζει να σημειωθεί ότι όσοι παίρνουν ΠΑΔ πέραν των μαθημάτων έχουν και πολλές εξωτερικές δραστηριότητες (πχ παρακολούθηση μαθημάτων σε σχολεία) επομένως με τις αλλαγές αυτές φτιάχνουν το πρόγραμμα σαν full-time δουλειά με ότι αυτό συνεπάγεται για παιδιά που δουλεύουν, έχουν κ άλλα μαθήματα κλπ. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται και η ΠΑΣΠ με την σειρά της, η οποία με σκοπό να ικανοποιήσει τα συμφέροντα της και να ενισχύσει τις πελατειακές της σχέσεις μοιράζει “σημειώσεις” στους φοιτητές τάζοντας λαγούς με πετραχήλια και με αντάλλαγμα προφανώς (βλ. Ψήφο στις φοιτητικές εκλογές κ.ο.κ).

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση απαντάμε με συλλογικά διαβάσματα και ενεργοποίηση του site Opa Notes μέσα από το όποιο συλλογικά θα μπορούμε να μοιράζουμε τις σημειώσεις μας όλοι μαζί και να μπορούμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλο πηγαίνοντας κόντρα και στην γραμμή που σου λέει ότι “μόνος σου θα χαράξεις την πορεία και την καριέρα σου”. Έχει κάθε νόημα να επανεκκινήσουμε τις τμηματικές συνελεύσεις φοιτητών σε όλα τα τμήματα με κυρίαρχο το ζήτημα τις εξεταστικής, μαζικοποίησης αυτών και παρέμβασης στις γενικές συνελεύσεις τμημάτων όπου συμμετέχουν οι καθηγητές των τμημάτων. Η απάντηση να είναι μια και συλλογική απέναντι σε αυτούς που μας θέλουν ήσυχους και με τα μάτια στραμμένα στην εντατικοποίηση!

 

-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ

-ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙ ΠΤΥΧΙΟ Η ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΟΕΕ

-ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΤΥΧΙΑΚΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ

ΠΑΣΠΑΡΑΝΟΙΑ: Πως μια πολιτική δύναμη ευτελίζει την έννοια της πολιτικής

Η συγκεκριμένη εικόνα δεν είναι προϊόν μοντάζ. Μας παρουσιάστηκε όντως την προηγούμενη βδομάδα από την ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ ως απόφαση του Φοιτητικού Συλλόγου. Με μεγάλη μας χαρά, λοιπόν, ενημερωθήκαμε πως ο Σύλλογος μας στέκεται αλληλέγγυος στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Κάπου εδώ, ωστόσο, σταματούν τα συναισθήματα και ξεκινάν τα ερωτήματα:

• Πως γίνεται να υπάρχει συγκροτημένο Διοικητικό Συμβούλιο από τη στιγμή που την περσινή χρονιά δεν διεξήχθησαν φοιτητικές εκλογές στο Σύλλογο της ΑΣΟΕΕ;
• Πότε, που και με ποιες πολιτικές δυνάμεις έγινε διαδικασία ΔΣ η οποία και κατέληξε στην συγκεκριμένη απόφαση;
• Ποιοι είναι αυτοί που αναφέρονται ως «Πρόεδρος» και «Γραμματέας» του Συλλόγου Φοιτητών και πως ακριβώς ορίστηκαν;

 

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά πρέπει να δούμε ποιο είναι η κατάσταση στα όργανα και τις δομές του Φοιτητικού Συλλόγου. Στις προπέρσινες εκλογές η ΠΑΣΠ είχε κατοχυρώσει αυτοδυναμία εντός του ΔΣ και ταυτόχρονα πήρε στα χέρια της τη σφραγίδα του Συλλόγου (με ευθύνη των δυνάμεων του ΜΑΣ που μαζί με την αποχώρηση του από το ΔΣ –εντός του οποίου είχε μια έδρα- παρέδωσε και τη σφραγίδα και της ΔΑΠ η μόνη άλλη δύναμη στο ΔΣ). Η συνθήκη αυτή έδωσε το ελεύθερο στην ΠΑΣΠ από την περσινή χρονιά να μπορεί να υπογράφει και να σφραγίζει ό,τι θέλει μόνη της, χωρίς να ενημερώνει τους φοιτητές και τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Φέτος, αν και δεν διεξήχθησαν πέρσι φοιτητικές εκλογές η ΠΑΣΠ συνεχίζει να «υπάρχει» μέσα σε ένα όργανο χωρίς καμία θεσμική/πολιτική νομιμοποίηση.

 

Φέτος, μάλιστα, θέσπισε και πρόεδρο και γραμματέα αναιρώντας την πάγια δομή του ΔΣ όπου οι πολιτικές δυνάμεις έχουν συγκεκριμένο αριθμό εδρών και βάση αυτού υπογράφουν (ή όχι) ένα ψήφισμα. Παράλληλα και φέτος με νύχια και με δόντια προσπαθεί να φρενάρει κάθε προσπάθεια διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης, δηλαδή διαδικασίας που οι φοιτητές θα μπορούν να συζητήσουν για τα προβλήματα τους αλλά και ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα (όπως το ζήτημα της Παλαιστίνης) με στόχο τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων. Αντίθετα με τη στάση της καλλιεργεί την ανάθεση (σημειώσεις ΠΑΣΠ, γραμματειακή υποστήριξη κλπ) προσπαθώντας να πείσει τους φοιτητές πως μια ψήφος στην ΠΑΣΠ είναι αρκετή για να γίνει η καθημερινότητά τους καλύτερη. Χαρακτηριστικό της λογικής τσιφλικιού που αναπαράγει για το Σύλλογο είναι η επιλογή της να μην παραδώσει τη σφραγίδα όταν της ζητήθηκε από το προεδρείο της Γενικής Συνέλευσης με τοποθέτηση ότι «Συνέλευση χωρίς την ΠΑΣΠ δεν γίνετε». Αν η ΠΑΣΠ φιλοδοξούσε να κάνει πολιτική και να θέσει τον Σύλλογο σε αγωνιστική τροχιά για το ζήτημα τις Παλαιστίνης ή για όσα άλλα «παλεύει» δεν έχει παρά να αφήσει στην άκρη τις αποφάσεις-ανέκδοτα και να απευθυνθεί στους φοιτητές στα αμφιθέατρα για να τους καλέσει σε μια Γενική Συνέλευση όπου κάθε δύναμη και κάθε φοιτητής θα μπορούν να τοποθετηθούν.

 

Η τοποθέτηση της ΡΑΣ-ΕΑΑΚ παραμένει σαφής. Καμιά απόφαση αποκομμένη από τον ίδιο το Σύλλογο δεν είναι νομιμοποιείται. Καλούμε όλους τους φοιτητές να καταγγείλουν και να απομονώσουν λογικές σαν αυτή της ΠΑΣΠ. Μετά από μια μαζική, ενιαία και δημοκρατική διαδικασία στο τέλος της χρονιάς θα συγκροτηθεί ΔΣ το οποίο όμως θα πρέπει να λειτουργεί και να παίρνει αποφάσεις σε συγκεκριμένο πλαίσιο. Σε διαδικασίες που θα καλούνται και θα διεξάγονται σε συγκεκριμένη ώρα και σε χώρο που κάθε φοιτητής και φοιτήτρια θα μπορεί να παρακολουθήσει και να παρέμβει.  Διαδικασίες που θα λογοδοτούν στη Γενική Συνέλευση, το ανώτατο όργανο του Φοιτητικού Συλλόγου.

 

Και κάτι τελευταίο… Ο Σωτήρης Πέτρουλας αριστερός, αγωνιστής, ριζοσπάστης, μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη, θύμα του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς αν έβλεπε τα καμώματα σας θα σας έφτυνε.

 

ΟΣΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕΣ ΣΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΣΚΑΪ

Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει στο δημόσιο διάλογο πολύ έντονα το ζήτημα του ασύλου, κυρίως  ως μια μορφή αντιπαράθεσης μεταξύ  της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την Νέα Δημοκρατία. Από την  μια η κυβέρνηση σε μια συνολικότερη προσπάθεια της  να χτίσει ένα δημοκρατικό προφίλ ήρθε με τον νόμο Γαβρόγλου να κατοχυρώσει την έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου δίνοντας ωστόσο τη δυνατότητα σε κάθε Πρύτανη να καλεί τις δυνάμεις καταστολής όταν αυτός το κρίνει αναγκαίο. Από την άλλη μεριά η Νέα Δημοκρατία και τα συστημικά ΜΜΕ προβάλλουν συνεχώς μία εικόνα ασύλου ανομίας (με στοχευμένη σύνδεση βλ. διακίνηση ναρκωτικών δίπλα στις σχολές, ληστείες στο κέντρο της Αθήνας, άνοιγμα πολιτικού στεκιού στη Φιλοσοφική) συμβάλλοντας έτσι σε μία κατεύθυνση πλήρους κατάργησης του ασύλου και προσπαθώντας να πλήξουν την εικόνα της κυβέρνησης προεκλογικά. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απάντησε στην κριτική την οποία δέχεται με το πρόσφατο πόρισμα Παρασκευόπουλου, το οποίο αποτελεί τομή στην αυταρχικοποίηση των ιδρυμάτων και των οργάνων διοίκησης του, καθώς εξισώνει αδικήματα του ποινικού δικαίου με πολιτικές και συλλογικές δράσεις εντός του Πανεπιστημίου. Προβάλλοντας έτσι μία συνολική κατεύθυνση ενός πλήρους αποστειρωμένου Πανεπιστημίου από κάθε πολιτική, πολιτιστική και συλλογική διεργασία.

Μέσα σε όλα αυτά ,είδαμε τον Δήμο Αθηναίων το καλοκαίρι να παίρνει την απόφαση να μεταφέρει τον χώρο διακίνησης ναρκωτικών από το Πεδίο του Άρεως στην είσοδο της ΑΣΟΕΕ στην οδό Αντωνιάδου. Η κίνηση αυτή είχε ως στόχο να ικανοποιήσει το αίτημα μερίδας δημοτών για ένα «καθαρό» Πεδίον του Άρεως εν όψει δημοτικών εκλογών τον ερχόμενο Μάιο. Παράλληλα εντάσσεται σε ένα συνολικότερο σχέδιο αναδιάρθρωσης του αστικού τοπίου που περιλαμβάνει την  υποβάθμιση της ευρύτερης περιοχής με στόχο να πέσουν οι τιμές των ακινήτων  ώστε να τα εκμεταλλευτούν στο μέλλον ξένα επενδυτικά funds.Ταυτόχρονα η κατάσταση που διαμορφώθηκε συμβάλλει στην δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας  ώστε να απονομιμοποιηθεί το  άσυλο στη συνείδηση των φοιτητών.

Σε ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η σύγκλητος της ΑΣΟΕΕ η οποία εξέδωσε μια σειρά από αντιδραστικές ανακοινώσεις  ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το ζήτημα της ύπαρξης τοξικοεξαρτημένων ατόμων στην είσοδο της σχολής,  οι οποίες ανήγαγαν το ζήτημα σε θέμα αισθητικής και κύρους του πανεπιστημίου ενώ κορύφωση αυτής της λογικής  αποτέλεσε το lock out της σχόλης. Το κλείσιμο της σχόλης από την σύγκλητο διέπεται από βαθιά αντιδημοκρατικά και αυταρχικά χαρακτηριστικά καθώς κάτι τέτοιο θα έπρεπε  να συμβαίνει μόνο με απόφαση του φοιτητικού συλλόγου. Οι κινήσεις αυτές έρχονται να συμβάλλουν σε μια κατεύθυνση υποβάθμισης και απονομιμοποίησης του ασύλου, να δώσουν τροφή στην αντιπαράθεση κυβέρνησης αντιπολίτευσης και να εξυπηρετήσουν επικοινωνιακά παιχνίδια, χρησιμοποιώντας την κοινωνικά ευπαθή ομάδα  των τοξικοεξαρτημένων.

Το φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης πρέπει να το εξετάζουμε ως ένα ευρύτερο κοινωνικό θέμα το οποίο εντείνεται σε περιόδους οικονομικής κρίσης όπου οι συνθήκες διαβίωσης, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, συνεχώς δυσχεραίνονται. Σαφώς η τοξικοεξάρτηση είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο με δεδομένες τις κοινωνικές προεκτάσεις όσον αφορά τη στιγμή που εγκαθίσταται και εκδηλώνεται σε κάποιο άτομο και δεν χωρά σε αυτό το γεγονός μια μονοδιάστατη εξήγηση. Παρατηρούμε τη πλήρη αδιαφορία τόσο των κυβερνήσεων όσο και των δημοτικών αρχών ,αφού οι δομές(περίθαλψης – απεξάρτησης – επανένταξης)  οι οποίες δεν αποτελούσαν προτεραιότητα ακόμα και σε προμνημονιακές εποχές ,με το ξέσπασμα της κρίσης οι περισσότερες συρρικνώθηκαν και έκλεισαν.  Αποτέλεσμα, ο αριθμός των τοξικοεξαρτημένων να αυξάνεται, και λόγω έλλειψης υποδομών πολλοί από αυτούς να βρίσκουν προσωρινή στέγη και τροφή σε σχολές όπως η ΑΣΟΕΕ. Σαν φοιτητές θα πρέπει να  συγκρουστούμε με το δόγμα του κοινωνικού κανιβαλισμού που ορίζει τον αδύναμο ως αντίπαλο και δεν αναδεικνύει τη σχέση εκμεταλλευτή-εκμεταλλευόμενου, προτάσσοντας την κοινωνική αλληλεγγύη.

Στη βάση του ότι το πανεπιστήμιο, αν και ξεχωριστός κοινωνικός χώρος , δεν είναι αποκομμένος από την υπόλοιπη κοινωνία αλλά σε συνεχή αλληλεπίδραση με αυτή, οι φοιτητές δεν είναι χρυσόψαρα κλεισμένα σε μια γυάλα, απομονωμένα και με παραμορφωμένη αντίληψη του περιβάλλοντος. Συνεπώς  η πολιτικοποίηση και η ενασχόληση του κόσμου δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε εκπαιδευτικά ζητήματα αλλά ο πολιτικός λόγος που εκφέρεται μέσα στα πανεπιστήμια αφορά και πτυχές του κεντρικού πολιτικού σκηνικού και κοινωνικών ζητημάτων. Αντίστοιχα και οι διεκδικήσεις των φοιτητών εμπεριέχουν πέρα από τα φοιτητικά και ευρύτερα λαϊκά αιτήματα.

Πρέπει να γίνει κεκτημένο του κάθε φοιτητικού συλλόγου η πολιτική και ιδεολογική κατοχύρωση του ασύλου μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες ώστε η σχολή μας να γίνει ένας ζωντανός κοινωνικός χώρος όπου οι φοιτητές-τριες θα σπουδάζουν, θα διαμορφώνουν πολιτική άποψη, θα συζητούν και θα αποφασίζουν.